Het eilandleven

Hoi allemaal,

Na een aantal weken is het weer tijd voor een verslag. Het is hier nog steeds volop genieten. Inmiddels is het hier niet meer warm, maar kun je het gerust bloedheet noemen.

Ik heb inmiddels de afdeling weddings afgerond. Onwijs veel lol gehad, veel gelachen en veel gekke dingen mee gemaakt. De laatste bruiloft die ik gedaan heb was een stel dat een maand in het resort verblijft in een butler kamer (duurste kamer). Toen ik vroeg of ze nog plannen hadden voor hun een-maand-durende huwelijksreis was het antwoord: 'we gaan vooral veel slapen, we hebben echt rust nodig'. Het enige wat ik dacht was: bye bye 50.000 dollar. En nee, dat is geen grapje, dat hebben deze gasten echt voor deze vakantie betaald ;)

Op dit moment werk ik in housekeeping. Met maar liefst 92 medewerkers is dit na dining room de grootste afdeling in het resort. Elke morgen om 8:35 vindt de briefing plaats en zoals jullie begrijpen gaat dat er dus ook iets anders aan toe met zoveel medewerkers. Elke dag wordt er begonnen met het zingen van een gospel lied en wordt er gebeden. De ene dag uitbundiger dan de andere dag. Zo gingen vanmorgen een aantal collega's dansend de hele ruimte door. Soms kunnen ze er geen genoeg van krijgen en zingen ze een aantal liederen achter elkaar. Vervolgens vind de briefing plaats zoals in elke afdeling en daarna zeggen ze in koor de missie van Sandals op.

Ik heb er inmiddels al twee weken opzitten en ben nu in mijn derde week. De eerste week heb ik de hele week in de linnen room gewerkt. Dit houdt in dat je voornamelijk de telefoon opneemt, wat papierwerk doet en als een gast of schoonaker iets wil breng je dat naar de kamers. Ook komen de schoonmakers de linnen room binnen en dan geef je ze wat ze willen. Opzich niet de meest moeilijke job, en ik moet toegeven dat ik niet hard gewerkt heb. Ondanks dit was het een erg leuke week, het personeel is onwijs aardig en leuk!

Vorige week heb ik de hele week kamers schoongemaakt en zoals jullie begrijpen heb ik dus een stuk harder gewerkt dan de week in de linnen room. Het ligt eraan welke kamers je schoonmaakt, de een is namelijk groter dan de ander, maar je maakt per dag 8-14 kamers schoon. Ondanks dat schoonmaken niet echt mijn ding is heb ik een leuke week gehad! Ook de schoonmakers zijn erg aardig. Tijdens het schoonmaken praatten we, zongen we liedjes en voor je het wist was een kamer schoon. De eerste dag had ik voornamelijk veel lol met mijzelf. Zo moest ik de trolley duwen en belandde ik midden in de bosjes, kon ik een heuvel niet opkomen omdat de trolley te zwaar was (en ik te klein), en dacht ik elke keer dat ik super goed schoonmaakte totdat mijn collega vroeg: heb je ook achter de kast schoongemaakt? Heb je ook onder het bed gedweild? Etc. Etc. Na een week ben ik erachter dat hotelkamers schoonmaken iets anders werkt dan je eigen kamer schoonmaken en dat ze echt hard werken. Vooral het beddengoed verwisselen en dan de bedden opmaken is zwaar. Zeker in combinatie met de warmte hier is het hard werken. Ondanks dat ik van te voren wist dat ze hard werken, realiseer je het je pas als je het zelf moet doen. Ik heb veel respect voor ze.

Verder dacht ik dat ik inmiddels het hele resort wel kende, maar ook dat bleek niet waar te zijn. Zo heb ik pas nog een nieuw zwembad ontdekt, en ben ik in housekeeping regelmatig verdwaald als ik een kamer zocht. Het is hier zó groot en ze hebben zóveel kamernummers. Nu denk ik dat ik echt alles weet van het resort, maar goed dat zei ik een aantal weken geleden ook :P
Ook heb ik al een aantal x de vraag van gasten gehad of ik de dokter ben. Geen idee waarom ze mij aanzien als dokter, maar ik vertel ze maar elke keer dat ik toch echt niet de dokter ben.

Mijn eerste week in housekeeping moest ik ook regelmatig naar andere afdelingen om iets te laten tekenen. In Nederland is dit in 5 minuten gefikst, maar hier uiteraard niet. Na zo'n 25 minuten wachten had ik dan eindelijk een handtekening. Waarom ik 25 minuten wachten moest? Omdat de manager van de afdeling weigerde te tekenen. Ze zei dat ik maar wachten moest op haar collega..
Ik heb inmiddels geleerd dat het hier geen zin heeft om je te haasten en wanneer ik spullen naar een andere afdeling of kamer moet brengen neem ik dan ook uitgebreid de tijd. Ik stop om met iedereen te praten, loop een extra groot rondje en kom zo'n 30 minuten later een keer terug. Ondanks dit zeggen ze elke keer weer: woow je bent echt snel, je loopt zo snel. Ik schiet elke keer in de lach en praat maar vrolijk met ze mee. Als ik hier met een collega door het resort loop moet ik ook echt mijn tempo aanpassen, want het gaat allemaal op z'n dooie akkertje.

Ondanks dat ik nog steeds vind dat ze best een stapje harder kunnen lopen begrijp ik hun ook. Het is hier bloedheet en tijdens het werken is het soms echt afzien. Waar je ook bent, wat je ook doet (zelfs als je niks doet), je zweet voortdurend. Rond 1 uur is al je energie echt weg en wil je het liefst slapen. Rond 5 uur komt je energie weer terug, want dan zijn de warmste uren voorbij.

Verder gebruikt iedereen hier wiet en ruik je dat dus echt overal. Stoned op je werk komen is hier niet vreemd. Hetzelfde geldt voor alcohol drinken tijdens je werk. Uiteraard is dit niet toegestaan, maar niemand weet of het drankje dat je aan de bar besteld daadwerkelijk voor de gasten is of voor jou toch? Rond 7 uur 's avonds vertrekken alle managers en leidinggevenden en dan kun je dus doen en laten wat je wilt. Zo ken ik een collega die regelmatig naar een basketbalwedstrijd gaat om te kijken of om zelf te spelen. Hij zorgt dat hij 30 minuten voordat hij klaar is met werken weer op het werk is om uit te klokken en niemand weet dat hij weggeweest is. Hier op Antigua kan het allemaal..

Naast werken heb ik de afgelopen weken natuurlijk ook weer veel leuke dingen gedaan! Zo ben ik naar Shirley Heights geweest. Dit is het uiterste puntje van het eiland. Op deze plek, boven op een berg, is elke avond in het weekend live muziek en een bbq. Het was de planning om hier op tijd te zijn en de zonsondergang te bekijken. Echter kun je hier niets plannen. Onze collega die ons zou rijden kwam namelijk een uur te laat. De reden? Meneer was in slaap gevallen. De zonsondergang hadden we dus inmiddels gemist, maar ondanks dit was het een onwijs geslaagde avond en gaan we zeker nog een keer terug om wel de zonsondergang te bekijken.

Verder was het afgelopen week Sailing Week. Er waren zeilwedstrijden en veel activiteiten in English Harbour. We zijn op vrijdagavond naar de opening geweest. Het verkeer was drama, het hele eiland was namelijk daar. English Harbour is voor ons aan de andere kant van het eiland, hier ben je normaal gesproken in 45 minuten met de auto. Echter deden we er nu 2 uur over. Toen we eenmaal aangekomen waren hebben we een onwijs gezellige avond gehad. Overal speelden bandjes en er waren heel veel collega's. Het was te vergelijken met de sfeer in Nederland tijdens Koningsdag.

Ook heeft een collega mij en 3 andere stagiaires mee uit genomen voor een hike. De planning was dat zij ons om 8 uur 's morgens op zou halen, maar zoals ik net al schreef valt hier niets te plannen. Om 9 uur kwam zij aan. We zijn naar Fort Barrington geweest. Ik was hier al eerder geweest, maar de plek is zo mooi dat het het waard is om er een tweede keer heen te gaan. Hierna zijn we nog naar het strand geweest.

Verder ben ik de afgelopen weken 's avonds een aantal keer naar basketbalwedstrijden geweest. Basketbal is hier echt onderdeel van de cultuur en dat was een van de redenen waarom wij graag een keer naar een wedstrijd wilden. We waren zo ongeveer de enige blanke mensen in het stadion, maar het was super leuk om mee te maken. Het was echt als hoe je Street basketbal in films ziet. Er hing een goede sfeer, er was soca muziek (Caribische muziek) en iedereen was bloedfanatiek. Wat mij vooral opviel is dat iedereen zich gedraagt. Er wordt totaal niet gevochten, gescholden of wat dan ook. De mensen hier zijn wel gigantisch luidruchtig en schreeuwen om alles, maar goed na 3 maanden zijn we ook daar inmiddels aan gewend.

Ook gaan we 's avonds nog wel eens naar de bioscoop en uiteraard verloopt ook een avond daar meestal niet soepel. Zo hebben we al een aantal keer gehad dat het scherm niet werkt. Het interesseert niemand wat en iedereen blijft gewoon in de zaal zitten, alsof het vanzelf opgelost wordt. De eerste paar keren gingen wij altijd de zaal uit om het personeel te melden dat het beeld niet werkt, maar afgelopen week besloten we te wachten tot eens iemand anders zou gaan. Na een kwartier besloot eindelijk iemand om maar eens hulp te gaan zoeken.

Afgelopen vrijdag was echt de beste dag tot nu toe hier. De entertainment manager van Sandals, die mij en iemand anders een aantal weken geleden mee nam naar een BBQ met haar vrienden, nodigde mij en 3 andere stagiaires uit om een dag te varen. Zij had namelijk een speedboot gehuurd om haar verjaardag te vieren en had naast ons nog andere vrienden uitgenodigd. Een aantal waren collega's en die kenden wij dus ook al. We waren met zo'n 18 man. We zouden 10.00 vertrekken, maar dit werd uiteindelijk 11.30. De boot ging zo hard dat je niet praten kon, en je je echt vast moest houden omdat je anders de lucht in vloog. Ik had echt moeite om mezelf vast te houden, maar het was zo gaaf! Vervolgens gingen we chillen midden op zee, zwemmen, zonnen, muziek etc. Hierna gingen we naar Jolly Harbour, een gebied op het eiland, om te lunchen en gingen we naar het strand. Hierna hebben we weer een stuk gevaren, zijn we nog naar een strand geweest waar niemand anders was en daarna gingen we in volle snelheid weer terug naar huis. Hier hebben we op 'ons' strand nog de zonsondergang bekeken en daarna zijn we naar huis gegaan. Het was echt een geweldige dag.

Deze week en volgende week werk ik nog in housekeeping. Deze week werk ik met de leidinggevenden en dat houdt in dat je voornamelijk de schoongemaakte kamers checkt.

Nou zoals jullie horen vermaak ik me nog steeds volop hier. Het in inmiddels mei en dat betekent dat ik op de helft ben. De eerste drie maanden zitten erop, nog drie maanden te gaan. Deze drie maanden ga ik dus nog goed genieten van het eilandleven!

Groetjes Caroline