Watssup?!

Hoi allemaal!

Het is inmiddels 1.5 week geleden dat ik mijn laatste verslag heb geschreven en ik heb alweer van alles meegemaakt. Allereerst is het hier het hele jaar door rond de 30 graden. Doordat er hier altijd wind is, is de warmte over het algemeen goed uit te houden. In Valencia was het veel warmer, omdat daar niet altijd wind was. Het weer kan hier wel heel snel veranderen. Het kan uit het niets keihard!! beginnen te regen en 10 minuten later is het weer droog. Meestal is het een korte bui en dan is het de rest van de dag weer zonnig. Gisteren regende het 's ochtends een tijdje en iedereen vertikt het dan om naar buiten te gaan. In Nederland pakken we een paraplu, maar hier wachten ze gewoon met werken tot het droog is. Van 9.00 tot 10.30 heb ik dus op een barkruk gezeten op kantoor.

Vorige week zaterdag was het Valentijnsdag en dat is hier nogal belangrijk. De hele dag zei iedereen tegen elkaar: Happy Valentine's Day en voor alle butlerkamers hadden we alle kamers omgetoverd met rozen, lichtjes, hartjes etc. Uiteraard waren er vandaag veel bruiloften en ook een van de gasten van mijn butlerkamers ging trouwen. Nou, ik kan jullie vertellen dat dit geen normale bruiloft was. De man had, zonder dat de vrouw het wist, van alles geregeld. Zo had hij een aantal familieleden/vrienden uitgenodigd die in een dikke limousine aankwamen. Vervolgens zijn ze naar een super luxe plek hier op het eiland geweest om uitgebreid te dineren. Hier had de man een helikoptertour en vuurwerkshow geregeld. Deze gasten hebben hier zo'n 2 weken overnacht. Vraag me niet waar ze het geld vandaan halen.

Zaterdag en zondag zijn de drukste dagen hier, omdat er dan veel check ins- en outs zijn. Hierdoor moeten wij als stagiaires elk weekend een van deze dagen 4 uur helpen in de receptie of housekeeping. Ik moest werken in de receptie en ging daar heen met het idee dat het 4 drukke uren zouden worden. Echter vertalen de mensen hier druk anders dan wij Nederlanders. Zodra er een vlucht geland was en de taxi's achter elkaar aankwamen om de mensen naar Sandals te brengen was het even 10 minuten druk, maar daarna was er weer voor lange tijd niks te doen. Als gasten aankwamen gaf ik ze een koud washandje en zei ik 'Welcome to Sandals'. Niet de meest moeilijke job. Ondanks dit vond de General Manager dat ik zo 'hard' werkte en voortdurend van hot naar her vloog en kreeg ik chocola van hem. Het smaakte in ieder geval prima :)

Wat erg grappig is, is dat de gasten hier zó normaal zijn. Het zijn totaal geen kakkers of verwende mensen. Iedereen is onwijs aardig en geïnteresseerd in je. Dit maakt het echt leuk, want je verwacht dit stiekem niet van mensen die écht veel geld hebben. Als gasten naar huis gaan geven ze je spontaan een knuffel om te bedanken hoe geweldig hun vakantie was en gasten die jaarlijks terugkomen geven regelmatig cadeautjes aan hun butler. Zo was een van mijn collega's vorig jaar zwanger en had een gast die hier vorige week was kleding voor haar kindje gekocht. De gasten hier waarderen echt het werk wat je doet.

Zoals ik in mijn vorige verslag verteld heb, ben ik op mijn eerste dinsdagavond naar een diner met de gasten geweest. Hier heb ik een stel ontmoet die nu, 2 weken later, nog steeds hier zijn. Inmiddels zijn hun 2 dochters (boven de 18, kinderen zijn hier niet toegestaan) hier ook aangekomen en ze verblijven hier nu al meer dan 2 weken en betalen dus 2 kamers.
Ook heb ik een stel ontmoet wat al 13 jaar lang elk jaar een maand bij Sandals Antigua verblijft! Elke keer als ik zulke mensen ontmoet vraag ik me echt af wat voor baan zij hebben om dit te kunnen betalen.
De meeste gasten hier zijn terugkerende gasten. Niet altijd naar Sandals Antigua, maar naar andere Sandals resorts. Hiermee kunnen ze onder andere punten sparen en bij een bepaald aantal overnachtingen bij Sandals (dacht 100) krijgen ze een gratis week aangeboden. Er is hier op het resort zelfs een balie waar je gelijk je nieuwe Sandals vakantie kan boeken. Alsof we over €100 praten.

Waar ik me het meest over verbaas is dat de gasten zoveel geld betalen voor hun vakantie, maar niets anders doen dan eten, drinken en relaxen aan het zwembad of strand. Elke werkdag weer kan ik maar niet begrijpen dat mensen hier zoveel geld aan willen besteden, ondanks dat de plek hier super mooi is. Mijn butler collega's zeggen elke x: ach ja, mensen hebben niets te doen met hun geld.

Inmiddels ken ik ook zo goed als de weg in het resort. Van de ene kant van het resort naar de andere kant is zo'n 10 minuten lopen en van de week bedacht ik me dat het hier eigenlijk echt een dorp is. Je kunt hier alles doen en krijgen. Elk restaurant serveert ander eten, van pizza tot seafood tot sushi, alles is mogelijk. Ook zijn er diverse cafeetjes voor koffie, chocola en ga zo maar door. Er staat altijd een hotdog kraam, zijn hier kledingwinkels, souvenirwinkels en fotowinkels. Door het hele resort zijn hoekjes met hangmatten, sportgelegenheden, schommelstoelen, loungesets etc. Het resort heeft zelfs een eigen DJ en overal zijn bars om cocktails en andere drankjes te bestellen. Werkelijk waar alles is mogelijk hier.

Bij elke ingang van het resort staat security, in totaal op zo'n 12 plekken. Wij komen het resort (ook op onze vrije dag) niet in, in onze korte broek en hemdje. Je moet altijd een lange broek en T-shirt dragen en altijd je naambadge bij je hebben. Als je een tas bij je hebt wordt de inhoud uitgebreid gecontroleerd. Collega's die met de auto komen moeten voordat ze vertrekken hun achterbank en kofferbak laten controleren.

Er zijn veel verschillende kamers. Het resort is opgedeeld in een Mediterraan gedeelte en een Caribisch gedeelte. Het Mediteraanse gedeelte bestaat uit een hoofdgebouw met 7 verdiepingen. Alle kamers hebben een slaapkamer, woonkamer, badkamer met bubbelbad en douche en een balkon met uitzicht over het hele resort en de zee (zie de foto's van het vorige reisverslag). De kamers in het Caribische gedeelte zijn niet in een gebouw, maar zijn hutjes door het hele resort. Deze hutjes staan direct aan het strand of hebben hun eigen tuin met zwembad en jacuzzi. Er zijn veel verschillende kamers en er is dus voor iedereen wat wils.

Het werk vind ik erg leuk, ondanks dat het soms nog lastig is door de cultuur. Bijvoorbeeld als er niks te doen is doe je niks, terwijl er in Nederland altijd iets te doen is. Van de week heb ik van 2 tot 5 op een barkruk gezeten, omdat er niks te doen was. Iedereen praat hier met elkaar in dialect en daar versta je helemaal niks van. Dan is drie uur dus echt heeeel saaaaaai. Maar goed, gelukkig is dit maar een keer voorgekomen. De mensen hier zijn zó relaxed. Als ik met een butler werk en we lopen midden in het resort beginnen ze zomaar keihard te zingen. Ik zie mezelf het nog niet doen op het terras van de Boerinn ;) Ook lopen ze super langzaam en praten ze gerust 30 minuten met de gasten over van alles en nog eens wat. En vervolgens klagen dat ze zo 'druk' zijn. Je kan natuurlijk ook gewoon 15 minuten praten i.p.v. 30.

Als ik 's morgens om 9.00 aankom op mijn werk is het altijd een vraag met wie ik werken moet, omdat de manager er dan nog niet is. Ik heb al een paar keer gevraagd of ik de dag van te voren al te horen kan krijgen met wie ik werken moet maar het antwoord is dan altijd: nee relaxed morgenochtend eerst maar even en als ik kom dan zien we dat wel. Inmiddels vraag ik meestal zelf maar aan een butler of ik met hem of haar mag werken want elke keer een uur wachten zit nog niet in mijn system ;)

Als je hier een afspraak met iemand hebt om 9.00 mag je er vanuit gaan dat die persoon rond 9.30 een keer aan komt. Zo had ik vorige week dinsdag een vergadering die om 12.30 zou beginnen. Toen ik daar aankwam was de vergadering gecanceld omdat onze stagebegeleider vergeten was dat ze een begrafenis had. HOE KUN JE DAT NU VERGETEN?? De meeting werd verplaatst naar woensdag 10.00. Alle stagiaires waren er keurig om 10.00, maar onze stagebegeleider kwam 10.30 aanzetten.

Verder zegt iedereen hier: jaman (als je het ergens mee eens bent), whatsupp (om te vragen hoe het met je gaat) en okidoki (om iets te bevestigen). Wij als stagiaires moeten hier elke keer om lachen en doen maar vrolijk met ze mee. De cultuurverschillen hier in huis met alle stagiaires zijn ook erg grappig. Zo hebben Engelsen nooit leren zwemmen, eten mensen van Trinidad pasta en spaghetti als ontbijt en gaan Zwitsersen op het HBO nog steeds in uniform naar school. Het is erg lachwekkend dat we nu met elkaar in een huis wonen en regelmatig hoor je iemand zeggen: wat eet jij nou? Wat ben jij nou aan het doen?

Mijn collega's hier zijn echt super aardig en ze zorgen echt voor je. Soms zelfs zo erg dat je je haast 10 jaar voelt haha. Zo noemt iedereen je sweety en litte babygirl. Uiteraard zijn er collega's die je niet aankijken, maar de meesten zijn echt leuk. Er werkt hier zo'n 800 man en zodra ik door het resort loop groet echt bijna elk personeelslid je of begint een gesprek met je. Ook als we een lift nodig hebben naar de supermarkt of stad is er altijd wel iemand die zegt ik breng jullie wel. Ze zorgen echt dat je je thuis voelt hier.

Ook heb ik natuurlijk al een aantal blunders gemaakt. Zo zijn de locals hier echt pikzwart. Ik liep een zaal binnen waar het behoorlijk donker was en in een hoekje stond een van mijn collega's. Uiteraard had ik hem niet gezien en zag ik opeens witte tanden. Ik schrok me rot en gaf een gil. Ook moest ik Baileys Irish Cream van mijn collega halen, maar verstond ik Baileys Ice cream. Toen ik op de plek aankwam om het op te halen werd de persoon boos, omdat ze me beter hadden moeten informeren dat je dat hier niet halen kon. Met lege handen ging ik terug naar mijn collega, en toen begreep ik pas dat hij over Irish cream praatte.. Tot slot belde ik mijn manager om iets te vragen en hij zei: ik bel je terug. 5 Minuten later ging de telefoon dus ik riep de naam van mijn manager. Bleek het kamernummer 303 te zijn, oeps..

Op mijn vrije dag vorige week ben ik naar St Johns, de hoofdstad, geweest. Hier was ik al eerder geweest, maar alleen om spullen te kopen. Nu hebben we uitgebreid de toerist uitgehangen. We zijn onder andere naar de haven geweest waar dikke cruiseschepen aan waren gekomen. Na de stad verkend te hebben vroegen we een local naar een mooi strand hier in de buurt. Hij zei dat we een taxi konden nemen naar het strand Five Islands. Echter hebben we dat strand nooit gevonden, maar bracht de taxichauffeur ons naar 1 of ander resort. Stonden we dan midden in een resort waar we niet eens overnachten haha. Het was in ieder geval een mooie plek en er was ook een strand dus hebben we ons daar maar vermaakt.

Op mijn andere vrije dag heb ik met 3 anderen een bootcruise gedaan. We hebben 2 uur gevaren naar Bird Islands, een onbewoond eiland. Hier hebben we gebbq't, gesnorkeld en gehiked. Het was een onwijs mooie plek, zie foto's ;) Vervolgens hebben we weer 2 uur teruggevaren. Toen we terug voeren deden we op de boot een limbodans wedstrijd, dit kan de bevolking hier super goed! Zoals jullie begrijpen konden wij het niet van hun winnen. Iedereen op de boot was super aardig en geïnteresseerd. Het waren allemaal vakantiegangers en ze vonden het erg leuk dat wij hier 6 maanden zijn.

Vandaag ben ik vrij en moest ik om 8.30 in St Johns zijn met 2 andere stagiaires voor ons werkvergunning. We kwamen binnen in een bomvol gebouw en na zo'n 1.5 uur wachten werden er foto's gemaakt en vingerafdrukken van ons genomen. Vervolgens moesten we weer 1.5 uur wachten om te betalen en vervolgens 45 minuten wachten om ons paspoort en alle papieren weer terug te krijgen. De mensen hier interesseert het niks dat je zolang wachten moet, maar zowel wij als de andere mensen die aan het wachten waren vonden het wat minder grappig zoals jullie begrijpen. Niemand had ons van te voren verteld dat dit zo lang zou duren. We hadden dus geen eten en drinken mee en de toiletten in het gebouw hadden ze op slot gedaan. We waren zo blij toen we eindelijk alles geregeld hadden dat we eerst maar zijn gaan lunchen.
Vanavond heb ik weer het diner met de gasten. Ik zie nu al uit naar het lekkere 4-gangen diner.

Nou, zoals jullie kunnen lezen vermaak ik me volop hier en heb ik het erg naar mijn zin. Deze week is de laatste week dat ik als butler werk en dan ga ik alweer naar de volgende afdeling. Dit is dining room, werken in een van de vele restaurants hier. Welk restaurant dit is, is nog niet bekend. Ik gok dat ik dat pas aankomende zaterdag aan het einde van mijn laatste butler werkdag hoor :P

Ik begin steeds meer aan de cultuur te wennen. Zo kom ik al nooit meer klokslag 9.00 op mijn werk, maar gerust 10 minuten later. Ik hoop dat ik de komende weken steeds meer van het dialect ga verstaan en blijf elke dag volop genieten van deze mooie plek, de mensen en de nieuwe vriendschappen.

Liefs Caroline