Time flies!

Een hele goedemorgen allemaal! Nou ja, voor jullie is het natuurlijk alweer middag ;)

Hoe gaat het in Nederland? Mooi weer hoorde ik?! Hier gaat alles goed en schijnt het zonnetje nog steeds volop. De dagen vliegen hier echt voorbij en ik maak elke week vanalles mee.

Ik heb inmiddels mijn eerste afdeling, butler, afgerond en heb alweer 2 werkweken in dining room erop zitten. Ik vond butler erg leuk om te doen. Het werk was leuk en de collega's waren echt super aardig. Elke keer wanneer ik nu een butler door het resort zie lopen word ik uitgebreid omhelst en maken we een praatje. Stiekem mis ik hun wel en beetje.

Ik werk nu dus in dining room, dit houdt in dat je elke week in een ander restaurant werkt. Vorige week heb ik in Bayside, een Frans restaurant aan het strand, gewerkt. Het werk was erg leuk en het was super druk. Ik had voor het eerst het gevoel dat het een werkweek in Nederland was qua werktempo en was elke dag echt moe als ik thuis kwam. Helaas was het personeel in dit restaurant niet erg vriendelijk. De meesten negeerden je compleet als je een vraag had en sommigen keken je niet eens aan. Hierdoor was ik wel blij dat ik klaar was met werken na een werk.
Deze week werk ik in Marios, een Italaans restaurant. Het werk is precies hetzelfde als in Bayside, alleen is het minder druk omdat er minder tafels zijn. Hier zijn de collega's gelukkig wel super aardig! Ze zijn bereid alles uit te leggen en negeren me gelukkig niet.

De dagen in Marios zijn eigenlijk weer precies zoals de Caribische cultuur: relaxed. Meestal werk ik van 14.00 - 23.00. Iedereen komt rond 14.15 een keer aan en rond 14.30 begin je met het restaurant klaarmaken voor het diner. Rond 16.00 ben je daar klaar mee en doe je niets tot 17.00. Om 17.00-18.00 heb je je pauze en als je terugkomt heb je een briefing. Vervolgens gaat het restaurant om 18.30 open en heb je werk te doen tot 22.00, maar hoef je zeker niet hard te werken. Rond 22.15 is er niks meer te doen en mag je naar huis :)
Echt een wereld van verschil met Bayside, hier werden ze boos omdat ik 1 minuut te laat terugkwam van mijn pauze en mocht je, ondanks dat alles klaar was, echt niet eerder weg dan 23.00.

In dining room en meerdere afdelingen heb je elke dag een briefing. Geen idee waarom sommige afdelingen dit wel doen en anderen niet. Toen ik mijn eerste werkdag in dining room had en ze begonnen met de briefing wist ik echt niet wat ik meemaakte. Iedereen stond keurig op een rijtje met zijn handen op zijn rug naar de restaurantmanager te luisteren die elke dag hetzelfde praatje houdt over dat je altijd glimlachen moet, de gasten op nummer 1 staan etc. Vervolgens zeggen ze met ze allen in koor de missie en visie van Sandals op. Toen ik dat hoorde schoot ik echt in de lag, maar iedereen was zo bloedserieus dat ik me bedacht dat ik nu echt niet lachen kon. De briefing is echt zo'n typisch voorbeeld van een traditie en een toneelstuk in een, waarvan je je het nut afvraagt als dagelijks hetzelfde wordt verteld. Ondanks dit vind ik het hilarisch om mee te maken en lukt het steeds beter om mijn lach in te houden.

Ik werk vandaag en morgen nog in Marios en dan werk ik volgende week in OK Corral, dit is een Mexicaans restaurant. Ik ben benieuwd wat ik hier allemaal mee ga maken.

Wanneer collega's hier met elkaar in discussie zijn is er echt niks van te volgen. Met zijn tienen schreeuwen ze door elkaar en niemand verstaat iemand, omdat iedereen door elkaar schreeuwt. Aan het einde van de discussie zijn ze dus niks opgeschoten. De eerste keren keek ik echt om me heen van woow wat gebeurd hier en dacht ik: zijn ze boos op elkaar? Maar ook hier ben ik inmiddels aan gewend en kijk ik van al dat geschreeuw niet meer op.

Ook ben ik de afgelopen weken weer twee keer naar het SSG-dinner met de gasten geweest. Het eten was weer erg lekker en goed en het waren weer leuke avonden. Ik heb weer leuke gasten ontmoet. Afgelopen dinsdag ontmoette ik een stel uit Engeland. De man zat te vertellen dat ze ook een caravan hebben en daarmee vaak op vakantie gaan om te trekken. 5 Minuten later verteld diezelfde man: ja we zitten er aan te denken om volgend jaar terug te komen naar Sandals om te trouwen. We nodigen dan een paar familieleden en vrienden uit om ook te komen. Grappig dat mensen met zoveel geld ook gewoon lekker 'simpel' met de caravan op vakantie gaan.

Wanneer het tijd is voor het dessert moeten we altijd met zijn allen het dessert serveren. Er staat muziek op en met zijn alleen tegelijk komen we de zaal binnen. Als dit klaar is geef je iedereen een fles drank. Vervolgens worden alle medewerkers die die avond werken bedankt. Alle chefs, serveersters, barmannen etc. Deze komen per team dansend de zaal binnen en iedereen gaat helemaal los. Het is ongelofelijk hoe die mensen hier kunnen dansen, wij simpele Hollanders zijn er niks bij. Je ziet alle gasten lachen en iedereen heeft er echt plezier in. Zelf vind ik het echt het leukste deel van de avond.

Op mijn vrije dagen heb ik elke keer weer een stuk van het eiland verkend. Zo gaan we meestal met de bus naar een plek en wandelen we hier eerst een stuk in de bergen. Het uitzicht wat je hebt is echt ongelofelijk mooi. Hierna gaan we naar een strand in de buurt om lekker af te koelen en drinken we uiteraard cocktails en zoeken we leuke plekjes op om te eten :) Ik ben onder andere naar Fort James, Valley Church Beach en Gallay Bay geweest. Zie foto;s ;)

De lokale bus hier werkt ook iets anders dan in Nederland. Een ritje kost omgerekend een hele euro en het maakt niet uit hoe ver je dan met de bus gaat. In de bus kunnen ongeveer 15 mensen en je zit lekker opgepropt, aangezien de meeste mensen hier behoorlijk dik zijn. De bus gaat niet volgens een rooster, maar vertrekt pas als hij (zo goed als) vol is. Als je pech hebt moet je dus 40 minuten wachten. Ik snap niet zo goed hoe de mensen die met de bus naar hun werk gaan op tijd komen, maar ik gok dat ze zich daar niet zo druk om maken hier.
Het verkeer hier is echt een grote chaos, iedereen rijdt kriskras door elkaar en iedereen loopt op de weg. Ze rijden hier links en de wegen zijn echt zo oud als het maar kan. Het voelt letterlijk alsof je in een achtbaan zit. Het blijft leuk al die verschillen hier.

Wanneer wij aan de kant van de weg wachten bij ons huis om naar de stad te gaan is er altijd wel een medewerker van het resort die zegt dat we in mogen stappen. aangezien iedereen die kant op moet. Erg leuk dat de meesten zo vriendelijk zijn.

Verder namen twee collega's een andere stagiaire en mij een week of twee geleden mee uiteten in Jolly Harbour, een plaats hier op het eiland. Het was een erg leuke en gezellige avond. Ook zit vlak bij ons huis Studio 79, een plek om te poolen en een drankje te drinken. Regelmatig gaan we hier 's avonds heen. Er zijn altijd wel andere mensen die ook bij Sandals werken en het is altijd erg gezellig.

In augustus is het hier carnaval en dat is echt het grootste feest hier. Iedereen praat er nu al over en er zijn hier zo ongeveer wekelijks kleine feestjes voor pre-carnaval. Zo was er vorige week ook een feestje voor in principe alleen genodigden. De manager van de technische dienst was uitgenodigd voor dit feest en had ons een keer beloofd ons uit te nodigen als er een feest bij hem in de buurt is, omdat hij echt direct aan het strand woont. Hij nodigde ons dus uit voor dit feestje en het was een topavond! Hij had allemaal lokaal eten gekookt voor ons en dat smaakte echt goed. Op het grasveld naast zijn huis was een bar en waren veel mensen. Het was een beetje te vergelijken met Koningsdag in Nederland. Iedereen was super vriendelijk en aardig tegen ons en ook hier waren weer veel mensen van Sandals te vinden.

Het eiland is zo klein en Sandals zo groot, dat voor mijn gevoel het hele eiland bij Sandals werkt. Waar we ook heen gaan er zijn altijd mensen van Sandals. Wij herkennen hun natuurlijk niet, maar zij ons wel aangezien wij natuurlijk blank zijn. Soms vragen ze: hee caroline herken je me? Eh nee.. En dan blijkt dat ik die dag ervoor hun tegen ben gekomen in het resort en met hun gepraat heb. Iedereen ziet er zo anders uit in werk of gewone kleding en omdat iedereen zo pikzwart is, is het echt moeilijk om ze te herkennen :P

Nu ik switch van restaurants is het wel erg leuk dat steeds meer gasten je gaan herkennen. Ze vragen dan waar ik vandaan kom en we maken altijd een praatje. Als ik ze dan de volgende dag weer tegenkom is het altijd: hee caroline, Dutch girl how are you today? De gasten zijn onwijs relaxed en vriendelijk, maar dat is opzich ook niet gek als je op vakantie bent.

Nou dit waren al mijn verhalen weer voor vandaag. De tijd vliegt hier echt voorbij en dat is gelukkig een goed teken! Een fijn weekend allemaal!

Liefs Caroline